✍️حمید مظاهری راد
وقتی "پوستر چسبانی" در انتخابات ملاک شایسته سالاری می گردد، کسانی اعتباری می یابند که قیمت و بهایِ لگدمال شدنِ عزت نفس شان را به درستی می پردازند. چه بسیار کسانی که تنها بدلیل فعالیت و تلاش در ستاد نماینده ای یک شبه مراحل رشد را طی نموده و به مراتب بالای حاکمیتی ارتقاء یافته اند. یقینا مردم ما نمونه های بسیاری از مدیران ارشد را در ذهن داشته و می شناسند که تنها مزیت و هنرشان پوستر چسبانی برای فلان نماینده ی مجلس می باشد.
بسیاری از کسانی را دیده و می شناسیم که همانند مصادیقی که در انتخابات پیش رو با نام هایی ارزشمند از آنان رونمایی می نمایند، به ظاهر صالح بوده و قبل تر ها در اثرتلاش، کوشش و هزینه ی جوانان دغدغه مند و تلاشگری که مطالبه گر نبوده اند، نماینده ی مجلس شده اند و با پشت پا زدن به تمامی ادعاها و باورهایشان با لابی گری و تبانی به ثروت های نجومی دست یافته و به پشت سر خود هم نگاه ننموده اند.
البته در این میان، بودند کسانی که چون به سهولت سواری می دهند، غلام حلقه به گوش آنان شده و چون شیرینی دنیا آنان را فریب داده و کرنش گران خوبی هستند به جایگاه های مدیریتی بالایی رسیده و بر اریکه قدرت تکیه نموده اند. چنین انسان هایی هر چند به پست های مهمی همچون مدیرکلی، ریاست دانشگاه و فرمانداری و . رسیده اند و عرصه را بر نخبگان و شایستگان واقعی این کشور تنگ نموده و صدمات بسیاری بر مملکت در حوزه های مختلف وارد آورده و در زندگی شخصی خود صاحب دارایی ها و اموال بسیاری شده اند اما قطعا از زندگی خفت بارشان رضایت درونی نداشته اند.
متحیرم که چگونه بسیاری از با تجربه ها اعتبار خود را هزینه ی باصطلاح پدیده هایی می سازند که بمانند دیگران، هیچ تضمینی بر تعهدشان نیست. شاید چون جوانان تجربه ی کافی از دروغ گویی و پنهان کاری بسیاری را ندارند بخواهند از آن ها ستایش نموده و یا از ایشان بت بسازند اما این امر از انسان های دنیا دیده بعید و دور از شرافت است.
در چنین فضاهایی اندیشه نه تنها فرصت رشد نمی یابد که به حاشیه رانده می شود. مجیزگویی و مداحی رواج یافته و معتبر می گردد، چنانچه می بینید #مداحان نه تنها لیست می دهند که در انتخاب نمایندگان تاثیرگذار بوده و سهم عمده ای دارند.
در وضعیتی که تشریح گردید از توسعه و پیشرفت صحبت گردیده و تبلیغ می گردد اما خبری از توسعه واقعی نیست چرا که مجریان و گماشته ها دغدغه ای جز انتخاب کاندیدای مورد نظر نداشته و پاسخگوی مشکلات مردم و کشور نیستند.
این اعضا ستادها هستند که بدون تخصص عضو هیئت مدیره کارخانجات شده و تولید را از بین می برند. عضو هیئت علمی دانشگاه ها می شوند و اندیشه ها را ویران می سازند و نخبگان و اندیش ورزان را یا به ایستایی و جمود می کشانند و یا وادار به مهاجرت شان می سازند. مدیران مدارس از میان اعضای ستادها انتخاب می شوند و هویت نوجوانان را به چالش کشانده و خدشه دار می نمایند. ریاست ادارات و بانک ها به آن ها واگذار می شود و مروج اختلاس و ارتشاء می شوند.
تنها ملاک برخورداری و شایسته سالاری، حضور در ستادها، زنده باد مرده باد سردادن و پنهان شدن در سایه نمایندگان مجلس است و انقلابی که فریاد می شود به نام محرومان و به کام کاسه لیسان و در نهایت سرمایه سالاران تمام می شود.
وقتی "پوستر چسبانی" در انتخابات ملاک شایسته سالاری می گردد، کسانی اعتباری می یابند که قیمت و بهایِ لگدمال شدنِ عزت نفس شان را به درستی می پردازند. چه بسیار کسانی که تنها بدلیل فعالیت و تلاش در ستاد نماینده ای یک شبه مراحل رشد را طی نموده و به مراتب بالای حاکمیتی ارتقاء یافته اند. یقینا مردم ما نمونه های بسیاری از مدیران ارشد را در ذهن داشته و می شناسند که تنها مزیت و هنرشان پوستر چسبانی برای فلان نماینده ی مجلس می باشد.
بسیاری از کسانی را دیده و می شناسیم که همانند مصادیقی که در انتخابات پیش رو با نام هایی ارزشمند از آنان رونمایی می نمایند، به ظاهر صالح بوده و قبل تر ها در اثرتلاش، کوشش و هزینه ی جوانان دغدغه مند و تلاشگری که مطالبه گر نبوده اند، نماینده ی مجلس شده اند و با پشت پا زدن به تمامی ادعاها و باورهایشان با لابی گری و تبانی به ثروت های نجومی دست یافته و به پشت سر خود هم نگاه ننموده اند.
البته در این میان، بودند کسانی که چون به سهولت سواری می دهند، غلام حلقه به گوش آنان شده و چون شیرینی دنیا آنان را فریب داده و کرنش گران خوبی هستند به جایگاه های مدیریتی بالایی رسیده و بر اریکه قدرت تکیه نموده اند. چنین انسان هایی هر چند به پست های مهمی همچون مدیرکلی، ریاست دانشگاه و فرمانداری و . رسیده اند و عرصه را بر نخبگان و شایستگان واقعی این کشور تنگ نموده و صدمات بسیاری بر مملکت در حوزه های مختلف وارد آورده و در زندگی شخصی خود صاحب دارایی ها و اموال بسیاری شده اند اما قطعا از زندگی خفت بارشان رضایت درونی نداشته اند.
متحیرم که چگونه بسیاری از با تجربه ها اعتبار خود را هزینه ی باصطلاح پدیده هایی می سازند که بمانند دیگران، هیچ تضمینی بر تعهدشان نیست. شاید چون جوانان تجربه ی کافی از دروغ گویی و پنهان کاری بسیاری را ندارند بخواهند از آن ها ستایش نموده و یا از ایشان بت بسازند اما این امر از انسان های دنیا دیده بعید و دور از شرافت است.
در چنین فضاهایی اندیشه نه تنها فرصت رشد نمی یابد که به حاشیه رانده می شود. مجیزگویی و مداحی رواج یافته و معتبر می گردد، چنانچه می بینید #مداحان نه تنها لیست می دهند که در انتخاب نمایندگان تاثیرگذار بوده و سهم عمده ای دارند.
در وضعیتی که تشریح گردید از توسعه و پیشرفت صحبت گردیده و تبلیغ می گردد اما خبری از توسعه واقعی نیست چرا که مجریان و گماشته ها دغدغه ای جز انتخاب کاندیدای مورد نظر نداشته و پاسخگوی مشکلات مردم و کشور نیستند.
این اعضا ستادها هستند که بدون تخصص عضو هیئت مدیره کارخانجات شده و تولید را از بین می برند. عضو هیئت علمی دانشگاه ها می شوند و اندیشه ها را ویران می سازند و نخبگان و اندیش ورزان را یا به ایستایی و جمود می کشانند و یا وادار به مهاجرت شان می سازند. مدیران مدارس از میان اعضای ستادها انتخاب می شوند و هویت نوجوانان را به چالش کشانده و خدشه دار می نمایند. ریاست ادارات و بانک ها به آن ها واگذار می شود و مروج اختلاس و ارتشاء می شوند.
تنها ملاک برخورداری و شایسته سالاری، حضور در ستادها، زنده باد مرده باد سردادن و پنهان شدن در سایه نمایندگان مجلس است و انقلابی که فریاد می شود به نام محرومان و به کام کاسه لیسان و در نهایت سرمایه سالاران تمام می شود.
بیشتر خبرنگاران و مطبوعات خصوصا در استان آذربایجانشرقی به مرزبانان اصحاب قدرت و ثروت مبدل گشته اند.
همه چیز از پوستر چسبانی شروع شد(ویرانگری).
ادعای انقلابی گری دروغ و یا واقعیت(حرمت واژه ها را نگه داریم).
ها ,اند ,های ,ی ,بسیاری ,نموده ,می شود ,و به ,نموده و ,می شوند ,پوستر چسبانی
درباره این سایت